Kinds kinderen

Eerste adagium van de welvarende wereldburger in ons: alle problemen zijn oplosbaar en we geloven in de maakbaarheid van de maatschappij. Zeker de laatste 160 jaar hebben we met deze spreuk als leidraad een fantastisch economisch groeiresultaat bereikt. Groei. Ook te zien in aantallen mensen. Anno 2008 bewonen 6,6 miljard mensen de aarde. Over 12 jaar zijn dat er acht miljard en in 2040 tussen de negen en tien miljard. Al deze mensen wonen, werken, reizen, eten en drinken. Het klimaat en het milieu krijgen het zwaarder te verduren en de druk op voedsel, landbouwgronden, olie en water neemt toe. Gelukkig is voedsel hernieuwbaar: telkens zorgt het proces van fotosynthese voor nieuwe oogsten die je ook kan gebruiken om bio-energie van te maken. Maar hoe ziet het eruit als dat stijgend aantal mensen een grotere portie welvaart opeist, meer wil eten en drinken, meer nieuwe autos wil? Dan moet er meer voedsel worden geproduceerd, nieuwe waterbronnen worden gezocht, duurzame brandstof worden gemaakt, onbruikbare gronden geschikt worden gemaakt voor landbouw. Dat gaat allemaal lukken - wij geloven tenslotte in maakbaarheid.

Waar de schoen knelt, is grootschaligheid en ik denk dat zelfs dáár een wereld te winnen is. Grootschalig de bevolkingsexplosie een halt toe roepen, om maar eens met een noodzakelijkheid te beginnen. Niet eenvoudig, maar als maakbare burgers zetten we er graag de tanden in. Waar het even dreigt te ontsporen is het grootschalig gebruik van de eerste generatie biobrandstoffen. Dat we brandstof uit gewassen weten te halen is mooi. Nee, geweldig! Een altijd hernieuwbare basis voor benzine en diesel! Laten we vooral doorexperimenteren - maar er géén mega-liters verslindende doelstellingen aan koppelen! Hard doorstoten naar alle mogelijkheden die biomassa wel biedt. Dit betekent anders denken. Ja, grootschalige veranderingen durven doorvoeren. Op grote schaal de maakbaarheid anders invullen. Als we daar nú mee beginnen, heeft het kleinkind van mijn kinderen een goede kans.