Dilemma's bij de keukendeur

Hij had altijd al een zwak voor complottheorieën gehad. Dat was nu eenmaal zijn inslag. De kranten stonden bol van de berichtgeving over het opwarmen van de aarde, we hadden net de klimaattop in Kopenhagen gehad en moest je nu eens naar buiten kijken! Wit, helemaal wit was het en dat al weken! De winter was vroeg ingevallen dit jaar, al in december. De berichten in de media versus zijn eigen zintuiglijke waarneming brachten hem in verwarring. Steeg de gemiddelde temperatuur op aarde nu of gingen we bij wijze van spreken een nieuwe ijstijd tegemoet?

Hij stond peinzend bij het keukenraam in zijn kop thee te roeren. Hadden de grote, gevestigde bedrijven die nu ook de mond vol hadden van duurzaamheid belangen die zijn pet, of liever gezegd, zijn fleece muts te boven gingen? Duurzaam produceren was toch überhaupt een contradictio in terminis of zag hij dat verkeerd? Hij zei het in ieder geval nooit ergens hardop. Wat kon hij, of wie dan ook, als individu beginnen tegen het nog altijd prevalerende economische denken? Waarom had niemand het simpelweg meer over consuminderen? Hij stopte met roeren en legde het theelepeltje op het aanrecht, alsof hij de ernst van dit alles voor zichzelf wilde onderstrepen. Hij moest zich niet zo druk maken, had de dokter gezegd. Zon vaart zal het toch allemaal niet lopen, had ze tegen hem gezegd.

Hij vond echter dat hij iets moest ondernemen. De mensheid had recht op de waarheid en naar de waarheid zou hij zoeken. Zijn gezicht ontspande tot een glimlach. Als hij zichzelf serieus wilde nemen, moest hij dat natuurlijk wel klimaatneutraal doen. Dat was toch ook zon nieuwe trend voor elke zichzelf respecterende consument en producent? Goed dan, hij zou een tocht naar het hoge noorden maken. Op zijn mountain bike, als dát niet klimaatneutraal was.. En daar zou hij het heel groot in het ijs hakken of in de sneeuw uitgraven: We Want The Truth! En, als hij het zou redden in die kou, ook nog And Nothing But The Truth!

Hij voegde de daad bij het woord want zo eenvoudig kon het zijn. Hij goot de thee uit de theepot over in zijn thermosfles, smeerde acht boterhammen, deed die in zijn klimaatneutrale, duurzaam geproduceerde trommel met keurmerk, trok zijn dikke winterjas aan en opende de keukendeur om zijn mountain bike uit de schuur te halen.

Oef, het was koud, zeg! Tja, en nu hij er toch bij stil stond, hij zou waarschijnlijk de Afsluitdijk niet eens meer halen, zo laag stond de zon al. Trouwens, hoeveel CO2 kwam er eigenlijk vrij bij de productie van een mountain bike? De keukendeur deed hij weer dicht.

Morgen, morgenvroeg zou hij vertrekken. Lopend.